Review: Hardwell – United We Are

Peter Güldenpfennig | 24 januari 2015
gear


We kunnen ons voorstellen dat dit een spannend moment is voor Robbert van de Corput, aka Hardwell. Een eerste echte artiestenalbum. Wat ons betreft veel te laat, de releases van Hardwell verdienen het om in albumvorm uit te komen. Met United We Are maakt hij dit in ieder geval goed. Hardwell op albumformaat, teveel goeds of teveel van het goede?

Anderhalf jaar heeft Hardwell gewerkt aan het album. Interessant is dat hij bij het produceren van het album equal producer, equal dj is. Dit resulteert in een album wat zowel de luisteraar als de dj zou moeten interesseren zonder aan coherentie te verliezen. Opener 'Eclipse' is een goede keuze. Het gold al als opener voor de sets van Hardwell, en is ook een logische keuze voor een album. De donkere strings en het meelopende basslijntje die lekker versnelt waarna een wat overstuurde lead je duidelijk maakt dat het echt niet de bedoeling is dat je stil gaat zitten.

hardwell2

'Follow Me', de single van Hardwell met Jason Derülo is een popsong die toch dicht bij de sound van Hardwell blijft staan. Nadat eerdere samenwerkingen met vocalisten al hintte naar Hardwell als begenadigd producer van meer pop-georiënteerde tracks (zoals bijvoorbeeld ook Armin van Buuren), onderstreept 'Follow Me' dit dubbel en dwars. Een heerlijke track, maar misschien iets te luchtig voor hardcore Hardwell-fans.

Op 'Sally' doet Hardwell het samen met de getalenteerde Engelse zanger Harrison en komen we meteen een van de vette hoogtepunten op de plaat tegen. De grunge-aandoende gitaren gaan gek genoeg samen met de doorstampende beats en de lief klinkende maar opruiende vocalen van Harrison (die tekst, net zo wtf als dat 'ie grappig is). Wel verwachten we nog heel wat negatieve kritiek op de track van diverse publicaties die zichzelf iets te serieus nemen.

Heather Bright, die we kennen van 'Never Say Goodbye' staat gelukkig ook op United We Are. Haar stem is te gek en ze weet zelfs een mindere track te redden. 'Let Me Be Your Home' is muzikaal gezien namelijk weinig interessant. De vocalen van Heather stijgen op elk punt boven elk stuk van de track uit. Wel tof is de overstuurde acid in de track, die laat horen dat Hardwell niet vies is van wat serigere sounds.

Op 'Colors' wordt samengewerkt met Tiësto en vocalist Andreas Moe. Een lekkere lichtvoetige track die we het wel goed zien doen op festivals aankomend seizoen. De vocalen nodigen in ieder geval uit om keihard mee te blèren. 'Bring out your cooooooooolooooooors!'.

En dan neemt de plaat ineens een hele, HELE vette wending. Samen met Funkerman, mede-eigenaar van Flamingo Records, ramt Hardwell er ineens een hele toffe deep housetrack uit. 'Where Is Here Now' is een les in strakke house voor een overvolle zweterige club op zaterdagnacht om 02.00 uur. De vocalen van I-Fan zijn leuk maar voelen wat overbodig. De dikke donkere sub-bass in de track doet voldoende z'n werk om geen vocalen nodig te hebben. We hebben echter toch weer een hoogtepunt te pakken.

Titeltrack 'United We Are' combineert het beste van Hardwell's kunnen (zover we die kennen) met de sound die Armin van Buuren sinds een tijd najaagt in zijn sets. De lichte zang van Amba Sheperd past er ook perfect bij. Een terechte titeltrack en absolute floorfiller de komende maanden.

Ook de track die volgt is er één die heerlijk doorknalt. Samen met W&W en Fatman Scoop gaat het in 'Don't Stop The Madness' lekker los. Deze kennen we natuurlijk al lang en breed maar blijft lekker. Een mainstage-knaller voor aankomend festivalseizoen natuurlijk!

20130428_hardwell_0400

De officiële eerste single van het album is een melancholische terugblik, of doet tenminste zo aan afgaande op de lyrics van de uitstekende Chris Jones. 'Young Again' kent misschien niet de impact van bijvoorbeeld 'United We Are', maar is dankzij de melodie, die je uiteraard je kop niet meer uitkrijgt, toch op en top Hardwell. Een heerlijke track en uitstekende keuze om als eerste single te dienen.

'Echo', volgens Hardwell zijn persoonlijke favoriet van het album, begint met een melancholische pianoloopje, terwijl Jonathan Mendelsohn de vocalen voor zijn rekening neemt. Jonathan kennen we vooral als vocalist voor trance-acts als Dash Berlin, en luisterend naar 'Echo' met de reverbed synths snappen we helemaal waarom het plaatje klopt. De track is een combinatie tussen epische up-lifiting trance zoals de jonge hond Andrew Rayel die wel maakt en typische Hardwell melodieën. De vibe heeft ook wel iets melancholisch zoals oude Chicane-tracks dat wel hebben. Een fantastische track, die hier nog steeds op repeat staat.

Joey Dale is awesome, de stem van Luciana is awesome, dus een samenwerking Hardwell moet wel te gek zijn toch? 'Arcadia' is dat zeker! Voor ons behoort het tot één van de favoriete Hardwell-tracks. Oké, we geven toe, de remix van Thomas Newson vinden we vaker terug in onze playlist, maar als we 'Arcadia' zo als track op een album horen kunnen we alleen maar mee-rocken met deze stamper.

Op 'Area51' zoekt Hardwell samen met de Amerikaanse DallasK meer het festivalpodium op en daar slagen ze in. Het heeft niet de impact als de titeltrack van het album of het memorabele 'Echo' maar we zien de track toch wel graag terugkeren in menig dj-set aankomend seizoen. Want de track verdient het om gedraaid te worden voor een massa.

Hardwell is nooit vies geweest van hardstyle en dat heeft al heel wat moois opgeleverd qua remixen voor hemzelf als releases op zijn label Revealed. De samenwerking met Headhunterz op 'Nothing Can Hold Us Down' komt dus niet zomaar uit de lucht vallen. Als je echter denkt dat het nummer een hardstyletrack is, dan kom je van een koude kermis thuis. Niet dat 'ie slecht is, maar wat meer bass en variatie had wat ons betreft wel gemogen. Het zijn vooral de vocalen van Haris die het nummer dragen. Grappig genoeg wordt in de laatste dertig seconden toch nog even een knik naar de hardstyle gegeven. Als we niet beter wisten, zouden we denken dat het sarcastisch bedoeld was.

Hardwell & Headhunterz

De afsluiter van het album is een vreemde keuze, haast een ballad, terwijl je eerder een 'alle remmen los'-track verwacht. Op 'Birds Fly' werkt Hardwell samen met Mr. Probz. Jammer dat het de enige samenwerking tussen de twee muzikanten op het album is want het klinkt verdomd goed. Je kunt het afdoen als niemendalletje, maar dan mis je het waarschijnlijke punt wat Hardwell wilt maken, alsof hij zegt: 'Dit is mijn album waarop ik mijn veelzijdigheid laat horen en als het je niet bevalt, dan een dikke middelvinger voor jou.' Terecht wat ons betreft!

Tracklist United We Are

  1. 'Eclipse'
  2. 'Follow Me', ft. Jason Derulo
  3. 'Sally', ft. Harrison
  4. 'Let Me Be Your Home', ft Bright Lights
  5. 'Colors', w/ Tiësto, ft. Andreas Moe
  6. 'Where Is Here Now', w/ Funkerman ft. I-Fan
  7. 'United We Are', ft. Amba Shepherd
  8. 'Don't Stop The Madness', w/ W&W ft. Fatman Scoop
  9. 'Young Again', ft. Chris Jones
  10. 'Echo', ft. Jonathan Mendelsohn
  11. 'Arcadia', w/ Joey Dale ft. Luciana
  12. 'Area51', w/ Dallask
  13. 'Nothing Can Hold Us Down', w/ Headhunterz ft. Haris
  14. 'Birds Fly', ft. Mr. Probz

Conclusie

Hardwell - United We AreHardwell-fans, dancefans en muziekliefhebbers in het algemeen vinden allemaal wel iets tofs op het eerste (en hopelijk niet laatste) artiestenalbum van Hardwell. Dat hij bewijst echt een muzikant te zijn terwijl kritiek op edm nooit zo luid klonk als vandaag de dag, is ook een verdienste. Was het niet vanwege zijn energieke en enthousiaste dj-sets, bewijst hij met United We Are wel waarom hij de onbetwiste nummer 1-dj ter wereld is.

Artiest: Hardwell
Titel: United We Are
Label: Revealed Recordings
Release: 23 januari 2015

Check United We Are op iTunes.

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws